#11 van de hemel naar de regenboog

Rijdende in onze gammel campervan zijn we onderweg naar de hemel, namelijk Whitsundays. Een ware honeymoon locatie met het witste en meest zuivere zand op aarde. Zie je de Windows screensaver al voor je?! Dit maar 7 uren van ons verwijderd. Erg veel hebben Tom en ik nog niet gereden in ons leven. Ik kan van mijzelf zeggen dat ik hem na mijn 18e verjaardag vrij snel heb behaald, prima kan rijden, maar nooit een eigen auto heb gehad en altijd liever werd gereden. Tom heeft z’n rijexamen netjes een maand voor vertrek binnen gesleept. Wat dus betekend dat hij vaker op links dan op rechts heeft gereden in zijn leven! Best knap toch? Het rijden gaat ons goed af, maar 7 uren op een dag doet niemand zonder te knipperen. De halve liter to-go koffie wordt in de vroege ochtend uurtjes ingeslagen en we springen voor 07u de auto in. Er is ons namelijk gevraagd vandaag in te checken bij het hoofdkantoor van de zogenoemde Summertime Sailings, die ons twee dagen rond zeilt naar en rondom de Whitsunday’s. 

Tom trapt af en rijdt de eerste kilometers. We hebben het tempo er aardig in zitten en racen alle mooie plekken voorbij die we door middel van tijdgebrek niet kunnen bezoeken. Het regent nog al hard, maar gelukkig is het vrij rustig op de weg en zijn de wegen in Australië over het algemeen goed. Onze keeltjes zijn gestreken en we hebben de ‘Mee blèren’ muzieklijst op Spotify goed ingeluid. Langs de weg staan veel waarschuwingsborden voor loslopende krokodillen. We kijken elkaar aan en fantaseren hoe het eraan toe zal gaan wanneer je een auto ongeluk krijgt of met pech langs de kant komt te staan - wie is er eerder, de politie of de krokodil? Snel kloppen we het af op onze houtgelagerde wijn! Even later naderen we een auto die van ver te zien niet meer op de weg lijkt te rijden. Zodra we dichterbij komen zien we dat hij netjes met 100km per uur tussen 6 bomen in het krokodillen moeras is geparkeerd. Hij is versierd met ‘politie eigendom’ slingers en we hopen stilletjes dat ze ongedeerd op de bank zitten en niet als late-night-snack op het krokodillen menu stonden.  Het feit dat de benzine aanzienlijk goedkoop is wil niet bij voorbaat zeggen dat wij daar profijt van hebben. Deze oude rammelbak van een camper, kan aardig scheuren, maar helaas hoog in de toeren en niet op een eco-friendly manier. Drie uren later nadert de eerste tank- en plas pauze. Een koffie to-go voor Tom, een kombucha drankje voor mijzelf en hopsake de grote wisseltruc vindt plaats. 

Ik stap achter het stuur en het begint harder dan hard te regenen. Het is vrij vervelend dat de ruitenwissers achter defect zijn en de linker spiegel lam waardoor je een mooi uitzicht op de grond hebt in plaats van je linker doden hoek. Dit resulteert in het feit dat je ‘samen moet rijden’ want in je eentje zie je geen *. We passeren de tweede huur auto, op zijn kop, aan de verkeerde kant van de weg, ook deze versierd met ‘politie eigendom’ slingers. We rijden al niet harder dan 100km per uur, maar toch zet je als automatische reactie minder kracht op het gaspedaal. Ruim op tijd arriveren we bij de afslag en zijn we 30 min verwijderd van de bestemming. Tom krijgt een sms binnen van Summertime Sailing dat wegens het noodweer de zeiltrip niet door kan gaan. De eerst volgende optie is aankomende zaterdag. We kijken elkaar beteuterd aan maar besluiten in te gaan op het aanbod. We hebben niet voor niets een heel stuk van Australië overgeslagen om deze trip naar WhitSunday’s te kunnen bewonderen. Terwijl we het hebben over de vervolgplannen van de reis glijdt de camper ineens naar de andere kant van de weg - aquaplaning. Gelukkig kwamen er geen tegenliggers aan, maar ik heb moeite om de campervan in bedwang te houden in deze storm. De wegen veranderen in rivieren, de markeringstrepen zijn amper nog te zien op de weg en de harde windstoten maken het rijden spannend. Het verkeer voor ons remt af en we naderen een camper die aan de andere kant van de weg de rivier in is gereden. Twee van de inrijdende staan aan de kant in de stromende regen en de bestuurder haalt de koffers en kleding via de ramen uit het voertuig. We zien de zwaailichten van de politie dichterbij komen en zuchten opgelucht dat zij er eerder zijn dan de krokodillen. In een wat langzamer tempo en twintig minuten later komen we aan bij Airlie Beach, de plek waar we drie dagen moeten vertoeven in de regen wachtende op ons vertrek naar de hemel! 

Ondanks het slechte weer maken we onszelf klaar, met een goede dosis positieve energie, voor een nieuwe dag. BAM! Uit het niets valt ineens een van de voordeuren in het slot. Ik schrik van het geluid en voel een helse pijn in mijn hand die ertussen zit. Bij het zien van mijn hand gilde ik om 07:30u ‘s ochtends de camping bij elkaar. Tom zat in de camper en probeerde zo snel mogelijk van binnenuit de deur los te maken, maar ik was hem voor. Ik heb het geluk dat ik vrij hypermobile ben en dat alle nagels, knokkels en vingerkootjes nog intact zijn. Het camping personeel was er snel bij en faciliteerde m’n zielige handje met ijs. Gelukkig zijn we zelf voorzien met een goed gevulde medicijntas en hebben de arnica korrels en zalf flink geholpen bij het herstel 👋🏼. Afijn, gelukkig hebben we die prachtige zeiltocht voor ons liggen die de pijn doet verlichten. We lopen naar het hoofdkantoor van Summertime Sailings en krijgen te horen dat de Whitsundays wegens het noodweer wordt uitgesteld. “De eerst volgende tocht is aankomende woensdag, excuses en de groeten!”, nou mooi is dat. Gezien ons tijdgebrek en reisschema gaan we dat helaas niet halen. We besluiten verder te rijden en vertrekken gelijk aan onze trip van 11 uren. Aanknallen die ‘Mee blèren’ muzieklijst op Spotify en op naar de volgende bestemming. Van de hemel naar de regenboog - Rainbow Beach it is! 

We spenderen een rustige dag in Rainbow Beach en besluiten de dag erna een twee daagse tour te boeken naar Fraser Island. Vergelijkbaar met de Nederlandse Waddeneilanden, maar dan 3x zo groot, namelijk ‘s werelds grootste zand eiland! We worden ‘s ochtends vroeg opgehaald door een 4WD truck bus. De truck heeft aardig wat power en scheurt als een soort van leger voertuig door de duinen naar de pont. Eenmaal aangekomen op Fraser Island krijgen we het strakke schema te horen. De tour guide is een laconieke vent die 20 jaar lang op Fraser Island heeft gewoond. Hij kan ons daarom vrijwel alles vertellen over dit natuurlijke wonder. Hoe het ecosysteem van het eiland in elkaar steekt, hoe de flora en fauna hier terecht is gekomen en zichzelf levende houdt op een zand-eiland, hoe de wilde dieren op het eiland zijn gekomen en weggegaan, wat je moet doen als je een wild beest tegen komt, etc. Al hobbelend in de 4WD truck genieten we van de uitzichten en bijbehorende informatie. Het weer is niet optimaal, maar tussen de regenbuien door is het prima te doen. We hebben een gevarieerde reisgroep en trekken op met een Nederlands stel. Altijd fijn om met elkaar te binden in deze onzekere reisperiode! We zien Lake Mackenzie, nr.5 zuiverste meer van de wereld, wandelen door de natuurgebieden en zien slangen, grote hagedissen en dingo’s. Eenmaal aangekomen in het resort worden de bordspellen op tafel gegooid en sluiten we de avond lachend af. De volgende dag bezoeken we het noorden van het eiland. De champagne Pools, Indians Head en een aangespoeld schip uit 1840. Helaas is het stormachtig weer en té gevaarlijk om op dit moment in de Champagne Pools te kunnen zwemmen. Daarnaast is het levensgevaarlijk om in zee te zwemmen rondom Fraser Island, dit met betrekking tot de haaien, zoutwater slangen en jellyfish. Ook deze dag is gevuld met informatieve verhalen en weetjes over Fraser Island. Semi uitgerust maar ook moe van alle leuke dingen doen komen we terug aan wal. Tevreden met het feit dat we tóch nog een eiland trip hebben kunnen doen in deze stormachtige week!