#12 Tom en Dien in quarantine

Zo, wat is dit een hectische tijd zeg... Het voelt enorm vreemd om de wereld zo gefocust te zien op één ding om vervolgens tegelijkertijd met zoveel andere dingen bezig te zijn. Iemand die z’n zaak voor zijn ogen kapot ziet gaan, de zorg om familie en vrienden, inkomsten die mis worden gelopen, abrupt gestopte carrières en algeheel samenvattend de gezondheid van de mensheid. In dit blog vertellen wij hoe het er hier aan toe gaat en hoe wij Corona in Australië ervaren. 

We rijden vanuit Fraser Island direct righting Noosa. Onderweg springt de ene na de andere kangaroo over de weg en kijken we onze ogen uit. Noosa is een populaire stad voor toeristen, gelegen aan de oostkust. Mel veel restaurants, cafe’s, pubs, golfbanen en resorts. Het is vooral een populaire plek onder de oudere in Australië gezien het er vrij rustgevend is. Met het regenseizoen op komst en het gevreesde virus is het er nog rustiger dan normaal. We parkeren de camper aan de kust en lopen door het park met aanliggende strand naar het centrum. Overal staat de radio aan en hoor je om de 5 minuten het virus als onderwerp voorbij komen. Ook hier in Australië heeft iedereen het er over! Eenmaal aangekomen in het centrum schuiven we aan bij Thomas Corner voor een snelle lunch. De serveerster is Nederlands en we praten over hoe het virus effect heeft op het land en op de bevolking. Ze heeft genoeg tijd voor ons, gezien wij de enige gasten zijn. Ze heeft haar vakantie plannen helaas moeten cancelen en is nu nog aan het werk, maar voor hoe lang? Heeft ze straks nog wel een baan? Is er ook hier in Australie een oplossing voor dit soort situaties? Ze verteld ons dat als we hulp nodig hebben dat we haar altijd kunnen opzoeken en ze ons wellicht zou kunnen helpen met het een en ander. De mens reikt uit in dit soort momenten en hoe mooi is het om dat te zien? Dat we in plaats van zelfzuchtig ondernemen een keer uitreiken naar een ander die het misschien wel keihard nodig heeft en dat we rekening houden met elkaar. Het begint hard te regenen en na een bedankje aan de vriendelijke serveerster rennen we terug naar de camper. 

We zijn toe aan een camping met alle voorzieningen, wat zon en wellicht aan het strand. Een stuk zuiderlijker van Noosa ligt Sunshine Coast. Nou, als het daar niet zonnig is... Na een half uur rijden komen we aan op de camping, die behoort tot de TOP100 group. Als camping val je onder deze groep als je bepaalde voorzieningen hebt zoals een zwembad, BBQ, Game Room en ruime kampeerplekken. Vaak zijn ze netjes bijgehouden qua snoei werk en hygiëne. We verblijven twee nachten op deze camping omdat we nog maar twee nachtjes in deze ontiegelijk lelijke en onhandige camper hoefde te slapen om hem vervolgens te dumpen bij de eigenaar. Ik wilde zo goed mogelijk voorbereid zijn om zo snel mogelijk dat ding in te leveren in Brisbane waarna we vervolgens 4 dagen gaan logeren bij Dylan, een verre neef van Dineke. We genieten van het strand en de gezellige binnenstad waar ik een heerlijke massage boek. Als iemand zich afvraagt ‘waarom een massage?’, dat kun je het wel gokken denk ik #campermatras. PLING! Dineke krijgt een bericht. Het is Dylan, ‘Hey, Just so you know, seven of my colleagues and five of my clients got diagnosed with the Corona virus and I need to get myself tested, but I won’t know until three days’. Lekker is dat... Dien heeft al bijna een jaar contact met Dylan over onze komst en nu kunnen we elkaar niet eens zien. We balen enorm, maar zijn genoodzaakt om een appartement of hostel te zoeken totdat hij zijn uitslag binnen heeft. We kiezen voor een voordelig appartement boven het Hilton voor de vier nachten. Een ruim appartement met keuken, balkon met uitzicht op zee en een king size matras in de slaapkamer. We betalen omgerekend €45,- euro per nacht voor dit wonderlijke paleisje. Wegens het virus is er een enorm te kort aan toerisme wat resulteert in lage overnachting prijzen. Boeken die deal!

De volgende dag leveren we de campervan in voor een sportieve Toyota wagen bij Jucy Rentals in Brisbane. Wat is het toch lekker om dingen te huren, hebben jullie daar ooit bij stilgestaan? Heerlijk vind ik het, omdat je het daarna gewoon weer lekker weg kan doen. Zo fantastisch gevoel om sommige dingen niet te willen hebben! De metropool is erg indrukwekkend, maar moet helaas nog even op zich laten wachten. Na ons bezoek aan de Gold Coast verblijven we nog twee nachten in Brisbane om vervolgens naar Alice Springs te vliegen. Hehe, eindelijk een normale auto! Als een soort van Max Verstappen race ik ons naar de Gold Coast, een stad zuid van Brisbane waar Dylan nu al een jaar woont. Hij is hier naartoe verhuist vanuit Melbourne voor het werk wat hij doet. Hij zit in de Real Estate Business en men kan er hier een aardig zakcentje aan verdienen. Daar zijn we dan, de Gold Coast, het Miami van Australie. Het barst van de surfers, 5 sterren hotels, volgespoten vrouwen, hoge gebouwen en buitenwijken met miljoenen villa’s waarbij er bij allen minimaal één jacht aan de steigers ligt. Wij stationeren ons in Surfers Paradise, het toeristische districten van de Gold Coast. Deze is het minst populair onder de lokale bevolking vanwege de enorme drukte van de toeristen, maar het is voor ons prima centraal gelegen. We doen boodschappen voor vier dagen en vullen onze dag met sporten in de gym, baantjes trekken in het zwembad, een middag bezoekje aan het strand en goeie strandtentjes om vervolgens op de bank een film te kijken onder het genot van een eigen gekookte maaltijd. 

De derde ochtend slaat de donder in, de grenzen van Noord-Australië, West-Australië en Zuid-Australië gaan dicht. Victoria en New South Wales volgen de volgende dag. Met de handen in het haar luisteren we naar het nieuws en kijken elkaar met vraagtekens aan. Het virus neemt, ook hier in Australie, de overhand. Maatregelen moeten genomen worden en hoe goed we het ook begrijpen zijn we natuurlijk erg teleurgesteld. De vlucht van Brisbane naar Alice spring, de vlucht van Alice spring naar Adelaide, de aanbetaling van de auto van Adelaide naar Melbourne, de vlucht van Willem en Karin naar Melbourne, de vlucht van Melbourne naar Sydney, de vlucht van Sydney naar Vietnam en de vlucht van Vietnam naar Zuid Korea zijn allemaal gecanceld zonder restitutie. We bellen en FaceTimen met onze ouders om de situatie te bespreken. Het punt wat Nederland al een paar dagen geleden heeft bereikt is nu ook onze realiteit. We moeten een oplossing vinden voor de komende maand(en) gezien we niet verder kunnen reizen. Terug naar Nederland? Dat dacht ik niet! We hebben niet voor niets 1,5 jaar gepland en gespaard om het zo maar ineens op te geven. We zijn niet voor niets naar de andere kant van de wereld gevlogen. We hebben niet voor niet ons huis in de verhuur gezet. We hebben niet voor niets onze baan opgezegd. We zitten in een westers land en in een goede leefomgeving, dus we blijven zo lang als dat het kan. En waar kan je beter in quarantaine zitten dan hier? Aan het strand, in de zon, met familie naast de deur en in een meer dan prachtig land. We besluiten onze overnachtingen in Brisbane te cancelen en ik zoek contact met de huisbaas voor een onderhandeling over het appartement. Hij begrijpt onze situatie en we komen tot een mooie overeenkomst voor de komende maand. De volgende dag worden alle niet-essentiële winkels en horeca gelegenheden gesloten en is er ook hier enkel de mogelijkheid voor afhaal of bezorgen. Gelukkig komt er ons ook goed nieuws tegemoet, Dylan is negatief getest op het virus en ik stel voor om pizza te bestellen en een doos bier te halen om vervolgens bij ons een film te kijken. We hebben enorme lol, zijn blij elkaar eindelijk ontmoet te hebben en genieten met z’n drieën van het samenzijn. De volgende dag verhuizen we van de bovenste verdieping met uitzicht op zee naar de 19e verdieping met uitzicht op de stad. Een meer dan uitstekend appartement met alles wat we nodig hebben. Nouja alles, misschien wel handig om wat quarantaine ready spullen in huis te halen. We rijden naar het winkelcentrum kopen een aantal bordspellen, wat creative zooi en nodigen Dylan uit voor een spelletje avond. Dineke kookt haar onderhand bijna befaamde curry met rijst en de avond is wederom gevuld met eten, drinken en veel lol. Zo houden we het de komende maand wel vol!

Daar zitten we dan, happy new home in ons appartement in Australië. Het lijkt net alsof we nooit ergens anders hebben gewoond en we kijken ernaar uit om een nieuw ‘thuis’ te creëren. De backpacks staan leeggeschud in de kast en zullen daar voorlopig nog even staan. Maar we geven de reis-moed niet op! We verwachten dat we nog door kunnen met ontdekken na deze verschrikkelijke epidemie. We hopen het tenminste. Ook deze noodsituatie hoort bij het ontdekken van de wereld en van jezelf. Iedereen heeft op zijn eigen manier in moeten leveren en toe moeten geven aan het vreselijke virus. Er is geen ontkomen aan om dit onaangeraakt voorbij te laten gaan. Wij willen iedereen laten weten dat we veel aan jullie denken en dat we enorm met iedereen meeleven. Voor onze vrienden en familie, de mensen in de zorg, alle start-ups en jonge ondernemers die we kennen, de risicogroepen onder ons, je buurman of buurvrouw en elke wildvreemde. Het is een onzekere tijd waarin we positief moeten blijven en de liefde moeten verspreiden. We hopen dat iedereen gezond blijft en we met zijn allen dit virus overwinnen. Big Love, Dineke en Tom ❤️