#6 The Birthday Week

Het is zover, mijn verjaardagsweek waar ik 26 jaar zal worden. Vervelend genoeg komen er al aardig wat grijze haren door, maar dat doet mij verder gelukkig niet zo veel. Ik sta notabene aan het begin van een wereldreis. Wat mag het leven dan wel niet nog meer in petto hebben voor mij? Genoeg denk ik!

Dineke en ik naderen Nelson en besluiten een leuk hostel te boeken voor mijn verjaardag. Paradiso - The resort for backpackers, dat klinkt als een fijne locatie om je verjaardag te vieren. Het is niet heel anders dan een normaal hostel maar in dit geval is er een zwembad, jacuzzi, sauna, volleybalveld, pool- en ping-pong tafel en een chill-area met boeken en WIFI. Vanwege mijn verjaardag kregen we zelfs een eigen kamer. Dat is een geweldige luxe voor ons op dit moment. Bij het inchecken worden we geholpen door manager James, een super vriendelijke Kiwi (zo worden burgers hier in NZ genoemd) met veel humor. We vragen hem voor aanbevelingen in- en rondom Nelson. Hij verteld ons een aantal leuke plekjes en we besluiten voor mijn verjaardag een reservering te maken bij Arden. Gezien het nogal een welvarend en druk restaurant is maak ik gelijk een reservering en onwetend belt dineke nog na om ze te vertellen dat ik jarig ben. Of ze ons kunnen ontvangen met een glas champagne en misschien een leuk sterretje bij het dessert, wat sowieso een kaasplankje wordt voor mij. ‘Komt voor de bakker, no problem!’ was het antwoord, als dit niet goed gaat dan weet ik het ook niet meer?! De avond ervoor besluiten we het stadje te verkennen omdat ik middernacht jarig zou zijn. We eten bij Urban Eatery and Oyster Bar. Naast ons, tijdens het eten, zaten Tom en Tina uit Blenheim. Grappig genoeg komen de namen aardig overeen en we hebben veel lol met elkaar. Ze adviseren ons om een verjaardags cocktail te drinken Cod & Lobster. Met name de Gin & Tonic’s zijn awesome. Even later schuiven we aan bij Pete, de barman. De enthousiaste barman die erg veel weet over zijn metershoge bar vol met drankflessen. Hij verteld dat er rond de 300 soorten gin in zijn bar aanwezig zijn en dat hij ze allemaal kent. Dat willen we wel eens zien! We hebben ons laten verrassen en genoten enorm van de ambiance. Later op de avond spelen we nog een paar potjes pool met grote pullen bier en doen wat verjaardag moves in de plaatselijke discotheek. Na een vette hap lopen we terug naar ons hostel en dromen we heerlijk weg in ons ruime bed. 

Zoals jullie trouwe lezers weten is mijn telefoon gesneuveld in het vorige verhaal. Dus, wat doe je als eerste als je jarig bent? Een nieuwe telefoon halen! Gelukkig is het mijn verjaardag en krijg ik financiële steun uit Nederland. Anders was het wel een erg duur grapje in zo een vroeg stadium van onze reis. Dineke verteld mij tijdens de lunch haar verjaardagscadeau; twee tickets naar het lokale Marlborough Wine & Food festival incl. twee Masterclasses. Op welke manier kun je mij blijer maken? GEEN!

‘S avonds gaan we naar het restaurant Arden. We komen aan en Dineke vraagt naar het besproken aperitief. De avond begint okay en de kelner maakt nog een leuke grap. We bekijken de kaart en hij komt precies overeen met die van de website. Gelukkig, denk ik dan altijd! Bij het inschenken van het glas champagne en een verjaardagsfelicitatie verteld de kelner dat er helaas geen oesters meer zijn vandaag. De tafel naast ons heeft de laatste besteld. De mensen die mij kennen weten dat ik dit erg vervelend nieuws vind. Maar ach, niet getreurd, er staat nog genoeg lekkers op de kaart en ik kan mijn hele leven lang oesters eten. We kijken verder op de kaart en weten al precies welke gerechten we willen bestellen. ‘Heeft mijn collega u al verteld wat er niet is vandaag?’. Ik kijk de kelner aan en zeg ‘Ja, de oester. Toch?’. We zien gelijk een teleurgesteld gezicht en ze antwoord met ‘Ja, en...’ gevolgd door 10 van de 17 gerechten waaronder alle vegetarische gerechten. Wat betekend dat Dineke al niks meer kan eten. Ze verontschuldigt zich met het excuus dat ze er vanuit ging dat we alleen een dessert kwamen eten en stelt nog voor om een menu van de chef in elkaar te flansen met de ingrediënten die ze wel hebben. We vragen naar de rekening van de twee glazen champagne en besluiten elders te gaan. Gelukkig konden we de andere geadviseerde restaurants van James nog herinneren. Uiteindelijk hebben we een enorm leuke avond gehad en zijn relatief op tijd naar bed gegaan. 

Vlakbij Nelson ligt het, naar Nederlands ontdekkingsreiziger vernoemde, Abel Tasman National Park. Het doet ons denken aan de Europese mediterraanste kust en we verblijven hier drie nachten. Dit om onze Nederlandse koppies bij te kleuren, maar ook om een door James geadviseerde kayak-tocht te gaan doen op de oceaan. We boeken onze tocht bij Kahu kayaks. Dit was een erg goed idee want alles is netjes georganiseerd, we krijgen een goeie en lekkere lunch mee en boven alles was de tourguide een leuke Maori dame van onze leeftijd. Het voordeel hiervan was dat ze ons allemaal oude Maori verhalen kon vertellen over dit gebied en haar eigen Maori stam, Mt. Cook. We zien onderweg nog aardig wat zeehondjes langs de kust, een grote variate aan gevogelte en zelfs de zeldzame Blue Pinguïn kwam voorbij zwemmen, die normaal gesproken alleen ‘s nachts te spotten is. Dezelfde avond nog rijden we terug richting Nelson. Daar is namelijk een wijngaard die ik graag wil bezoeken. We zoeken een camping in de buurt aan de kust zodat we de dag erna niet al te ver hoeven te rijden om de wijngaard te bereiken. We komen aan op een hippie-achtige camping aan een prachtig strand vol met schelpen. We vinden zelfs een van die blauwgekleurde parelmoer schelp. Eindelijk! Paua is in tegenstelling tot vroeger niet zo makkelijk meer te vinden. Voordat ze het strand kunnen bereiken worden ze al uit de zee gedoken, schoongemaakt, geslepen en verscheept voor de verkoop. 

We maken ons klaar om de volgende dag naar Neudorf Winery te gaan. CLOSED, we snappen er niks van en kijken nogmaals op de website. Ook hier staat vermeld dat ze gewoon open zijn. Ik bel en krijg een voicemail ‘We are open everyday ..., except for the 6th of February because of Waitangi day’. Waitangi wat? We kijken elkaar verward aan en gaan het Googelen. Waitangi Day is de geboorte dag van NZ en, met uitzondering op de horeca, is vandaag niks open. We zetten onze zeilen voor Blenheim, dan maar een dagje eerder naar het welbekende wijngebied Marlborough. Onderweg valt mijn mond open, het is namelijk een oceaan aan wijngaarden! Het lijkt wel alsof ik in de hemel ben. Wijngaard na wijngaard gaat aan ons voorbij en we hebben voor alsnog veel geluk met het weer. Gezien hier het Marlborough Wine & Food Festival plaats vindt verblijven we drie nachten in dit gebied. Een aantal dagen geleden kwam ik in contact met Geovanni, een bekende uit Rotterdam, die hier momenteel in de wijngaard werkt en part-time in een wijnbar. We spreken af elkaar ‘s avonds te meten en de dag erna wat te gaan lunchen. We genieten van het avonduren in Blenheim en ontmoeten ook zijn broer, Lorenzo, die tevens in dezelfde wijnbar werkt. Die is hier ooit naartoe gekomen voor een druivenoogst, woont hier onderhand al 4 jaar en runt al zo’n 2 jaar deze wijnbar. De volgende dag bezoeken we de wijngaarden Cloudy Bay, FROMM en Dog Point. Allemaal totaal verschillende stijlen en uitstralingen. We zien elkaar weer met de lunch en schuiven een heerlijke burger naar binnen met een pul bier. We spreken af om de dag na het wijnfestival met zijn allen ‘uit te brakken’ bij een rivier 45 min bij Bleheim vandaan.

Het is zover... Het is Zaterdag en het festival staat voor de deur. Naast ons op de camping wordt er ontbeten met champagne en wij treken onze mooiste kleertjes aan voor een leuke dag vol met wijn en eten. We pakken tijdig de bus en iedereen zit er opgedoft bij. Zo leuk om te zien dat iedereen zijn/haar mooiste hoedje uit de kast trekt voor deze culinaire dag. Bij aankomst ontvang je een glas die natuurlijk gelijk gevuld moet worden. We lopen een rondje op het, nu nog rustige, terrein en laten ons glas vullen met een lekkere ‘tasting’ van mousserende wijn. We luisteren naar wat interessante sprekers en manoeuvreren ons naar de besproken Masterclasses. Als eerste Sauvignon Blanc in combinatie met de NZ kaas winnaar uit Kaikoura. De volgende Masterclass gaat over sashimi en de perfecte wijncombinatie daarbij. Nu al een geweldig verjaardagscadeau! De dag vordert zich en het festival komt langzaam tot een einde. We dansen en drinken nog wat en gaan naar ons campertje. De dag erna doen we weer de grote wekelijkse boodschap en gaan naar het huisje van Lorenzo. We ontmoeten zijn vriendin, Angela, en genieten gezamenlijk van het ontbijt. Heerlijk zelfgemaakt zuurdesembrood met ei, een gastvrij onthaal! Zoals afgesproken rijden met zijn allen naar de rivier Pelorus, 45 min verderop. Het is een filmset uit The Hobbit en erg geliefd onder de jeugd. Je kan van grote rotsen afspringen en duiken. We genieten van de zon en de gezelligheid.

Aan het eind van de dag rijden we samen door naar Kaikoura. De plek staat bekend om zijn Whale Whatching en de welbekende Fish & Chips plekken. De rit er naartoe is geweldig mooi, met aan de linkerzijde de wilde oceaan met hele kolonies aan zeeleeuwen en aan de rechterzijde bizar hoge bergen met veel groen. We komen laat aan en hebben geluk dat de camping nog een plek heeft op dit tijdstip. Na een goede nachtrust staan we vroeg op om de walvissen te spotten. Tevens de laatste activiteit van mijn verjaardagsweek vol met leuke dingen! We hebben ervoor gekozen om ze te spotten vanuit een propellervliegtuig die ons voor een voordelige prijs de lucht in brengt. Van boven kun je de grote zoogdieren namelijk van neus tot staart zien. Vanaf de boot zie je vaak alleen de rug, het spuitgat en een stukje van de staart als die weer naar beneden zwemt. De prijzen waren hetzelfde dus de keuze wat snel gemaakt! Na 20 minuten rondvliegen vinden we de Spem Whales. Een van de grootste maar langzaamste walvissen die hier in NZ het meeste voorkomt. Ze zijn zo een 18 meter lang en tot nu toe de meest indrukwekkende vissen die ik ooit heb gezien. Nadat we geland zijn rijden we terug naar Picton om de ferry te pakken van het Zuidereiland naar het Noordereiland. Maar nu eerst die crayfish eens proeven bij de eerste beste Fish & Chips bar 🦞